Oldschool beautytips

Over beauty raak je niet uitgeleerd. Er zijn altijd wel nieuwe tips&tricks die je helpen om het net iets beter te doen. En een aantal ga ik nu met jullie bespreken. 

Natuurlijke foundation

Geen zin om er uit te zien als een barbiepop met je foundation? Meng de foundation en je  dagcrème. Doe een beetje foundation en dagcrème op je hand en mix het. Breng het daarna aan op je gezicht. 

Blusher. 
"Lach naar jezelf en je weet waar je je blusher op moet brengen." Deze tip hebben we wel eens gehoord. Wat misschien nog wel beter werkt is om een paar seconden ondersteboven te hangen. Als je weer terug komt zie je precies waar jouw blusher thuishoort. 

Scrub nooit hard, scrub liever langer
Veel meiden denken dat harder scrubben meer zijn vruchten afwerpt dan zachter. Dit werkt niet, integendeel zelfs. Hard scrubben kan erg slecht zijn voor de huid. Scrub liever wat langer en zachter. 

Geen SFP in je foundation? 
Mix dan je foundation met zonnebrand en breng het dan op je gezicht aan. Win-winsituatie, beschermd tegen de zon en een mooie huid. 

Groene/blauwe uitslag op je vingers door nepzilveren ringen? 
Door nep zilveren ringen kun je groene/blauwe uitslag krijgen op je vingers. Dit kun je simpel verhelpen door doorzichtige nagellak op de binnenkant van je ring te lakken. Zeg maar dag tegen de blauwe uitslag!

Gevoelige huid ?? 
Gebruik dan zure room als masker. Dit kan twee keer in een week. Je kan per keer één eetlepel zure room gebruiken. Dit werkt geweldig en je krijgt er een zachte en gladde huid van. Wie wil dat nou niet? 

Droge huid? 
Prak een avocado fijn en smeer dat op je gezicht. Laat dit vijftien minuten zitten en spoel het met lauw water af. Doe dit niet vaker dan één keer per week. 

Slaap op je rug. 
Heb je last van acné of rimpels (dat laatste lijkt me eerlijk gezegd sterk op deze leeftijd) slaap dan op je rug. Hierdoor krijgen je poriën veel meer zuurstof. Sommige mensen hebben aan één kant van hun gezicht veel minder onzuiverheden dan aan de andere kant. Zo kun je ze precies vertellen of ze op hun linkerkant van hun hoofd slapen of aan de rechterkant.

Eet water.

Huh? Eet water? Moet dat niet drink water zijn? Nee hoor, jullie lezen het goed. Eet water. Een komkommer of in een grapefruit bestaat grotendeels uit water. We weten allemaal dat water drinken goed voor je gezondheid (en je uiterlijk) is maar je kunt veel beter een fruitsoort pakken die veel water bevat omdat water uit fruit beter door je cellen wordt opgenomen. 

Stinkvoeten? 
We kennen allemaal het probleem. We doen onze schoenen en sokken uit tijdens gym en de stank komt ons tegen moet. Huppakee, snel die schoenen weer aan! Maar hierbij kan thee helpen. Koop een pakje zwarte thee en maak er een voetenbadje van. Door dit te doen krijg je voeten een ander pH en verdwijnt de stank. 

Handenmasker. 
Smeer je handen één keer in de week in met een flinke laag handlotion. Wikkel je handen in plastic en laat het een halfuurtje goed intrekken. Haal na dat halfuurtje het plastic er van af en geniet van je zachte handen. 

Droge benen na scheren. 

Gebruik in plaats van scheergel conditioner om je benen te scheren. De conditioner zorgt er voor dat je benen niet zo droog en schilferig zijn. 

Neem een koude douche of een wisseldouche. Dit zorgt er voor een betere bloedsomloop, stimuleert je weerstand en werkt tegen slapeloosheid. Ook wordt je haar gezonder en sterker en werkt het fantastisch tegen puistjes omdat je poriën er door sluiten. 

Aardbeien voor witte tanden. Wil je witte tanden en ben je verzot op aardbeien? Lucky you, prak aardbeien en smeer het uit op je tanden. Dit zorgt er voor dat je tanden wit worden. 

Rode, volle lippen. Zet je tanden in een grapefruit voor mooie rode en volle lippen! 

Begin van mijn verhaal.

Al heel erg lang heb ik de plannen om nu een keer een verhaal te schrijven en ook echt af te maken. Dit verhaal ben ik gestart in 2013 en wil dit afmaken maar daar heb ik motivatie voor nodig. En dit is denk ik precies wat ik nodig heb, mensen die (hopelijk) zullen wachten op een stukje en dus niet teleur wil stellen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Ik zal zo vaak mogelijk een nieuw stukje er opzetten. Je kunt het ook vinden op: http://forum.girlscene.nl/forum/schrijfsels/verhaal-rozengeur-en-duivelschijn-287793.msg274835046.html#msg274835046 
Have fun! 





Ik ben zo’n meisje waar de andere meisjes jaloers op zijn. Lange blonde lokken, dure kleren, een te groot huis en veel vrienden. Ik ben zo’n meisje die er gelukkig uitziet, bijna alles voor elkaar krijgt en die zeker niet onzeker is. Ik ben zo’n meisje waar duizend andere meisjes niet zomaar jaloers op zijn, maar stik jaloers. Maar ik kan je vertellen dat het leven van een meisje zoals ik, ook niet altijd rozengeur en maneschijn is. Want wat jullie misschien hebben, heb ik niet. Ik heb geen moeder tegen wie ik alles kan vertellen, een vader die mijn fietsband plakt of een broertje met wie ik kan voetballen. Ik heb geen gezelligheid thuis, mijn moeder werkt van twee uur ’s middags tot zeven uur ’s avonds. Mijn vader begint al om zeven uur in de morgen en gaat door tot het avondeten. Misschien denk je dan dat we tenminste samen een gezellig avondeten hebben, maar ook daar is niets van waar. Tijdens ons avondeten gaat het meestal over de slechte cijfers van mijn broertje, of het gedrag van hem. Want roken en drinken kan echt niet. En al helemaal niet blowen, dat is verschrikkelijk. Dat is een schande voor onze familie. En je zult er mee moeten stoppen, want het is een verschrikking voor iedereen die behoort bij onze familie. Het maakt ze niet uit dat het slecht is voor de gezondheid. Want de schaamte die mijn ouders voelen, zal altijd belangrijker zijn dan de gezondheid. Want reputatie en status, dat telt. En met rode wangen en een knoop in mijn maag, geef ik dit toe: misschien geldt dat voor mij ook wel. Misschien denk je nu wel ik een verschrikkelijk kind ben, misschien herken je jezelf erin.
Afgelopen weekend heb ik van mijn huishoudster Lucie voor het overgaan naar de vierde (wat nog een heel gedoe was) een dagboekje gekregen. Lucie dacht dat het wel goed voor me zou zijn, omdat ik kennelijk uitstraal dat ik niet goed in mijn vel zit. “Het is goed om je gedachtes op te schrijven, dan krijgt je hoofd ook weer lucht,” verklaarde ze. De Annabel van vorig jaar zou naar haar voorhoofd hebben gewezen, maar nu heb ik het cadeau aanvaard. Het was een lichtroze schriftje met een harde kaft en vol met glitters. “DIARY” staat er met grote, sierlijke letters opgeschreven. Alhoewel ik me echt had voorgenomen om er elke dag in te schrijven, pak ik het schriftje nu pas uit me lade. En weer vol schaamte moet ik toegeven dat ik er nog niet eens in had gekeken. Toen Lucie vroeg of ik al had geschreven en of het me opluchtte, heb ik heel eerlijk verteld dat ik nog niet begonnen was. Ik had het erg druk gehad. Waarmee? Nou, allereerst leren. Want ja, dat doe ik. Ik leer inderdaad, tot tegenstelling van vele andere. Ik leer niet veel, maar alle beetjes helpen. Verder heb ik het erg druk met vriendinnen. Wat doe ik dan met ze? Starbucksen (wij hebben er zelfs een werkwoord van gemaakt), bellen, naar het strand gaan, jongens spotten. Je snapt het al wel, denk ik. En dan in de avond mijn favoriete series kijken, en moet ik sporten of naar een feest. Dan schiet het schrijven er wel bij in. Maar Lucie gaf als advies dat ik misschien een keer tijd zou moeten maken, en als ik zou beginnen met schrijven dat het me uiteindelijk heel veel tijd zou besparen. Ja vast, maar om niet ondankbaar te lijken, heb ik het boekje uit mijn la gehaald. Ik sla de eerste bladzijde om. Of ik mijn beste vriendinnen wil voorstellen, en dan twee hokjes. Oh god, voor welke vriendloze ziel is dit boek gemaakt? Ik kan toch niet kiezen uit de vijftien andere vriendinnen die ook écht mijn beste vriendinnen zijn? Oké, eentje is wel duidelijk. Maya. Snel vul ik haar gegevens in, waarom ik het zo goed met haar kan vinden? Slechte eigenschappen, goede eigenschappen, kleur haar, kleur ogen. De standaard vragen. Oké, de tweede. Wie van de andere veertien? Ik bijt op mijn pen, en proef een bittere smaak. Fuck! Mijn mond is blauw gekleurd in plaats van rood, en over tien minuten staat Louise hier om naar school te vertrekken. Ik pak een washandje en probeer de blauwe troep van mijn mond af te krijgen. Natuurlijk gaat het niet goed (het leven zal mij ook een keer meezitten) en ik veeg de inkt door tot mijn neus. Ja, dat was precies waar ik op zat te wachten. Ik probeer het met make-upremover, zeep en zelfs shampoo maar alles is tevergeefs. Zelfs een schuurmachine zou die verdomde inkt er niet af kunnen halen. Ik hoor de lach van Louise en de lage stem van Kate. Ook dat nog, staat die Kate hier ook al voor de deur. Een paar tellen later gaat de bel. Godver, godver, godver, wat moet ik nu doen? Ik storm mijn kamer in en bel Louise.
“Hee An, we staan voor je deur. Kom je?” klinkt de vrolijke stem van Louise.
“Nee sorry Louise, ik heb een klein ongelukje gehad met make-up, ik kom wat later.”
“Oké, houdoe!”
En ze hangt op. Oké, dit is dus weer opgelost. Nu proberen om die verdomde pen van mijn mond af te halen. Na een kwartier is het gelukt, ik geef een snelle blik op de klok om te kijken of ik me moet haasten om nog op tijd te komen. Vijf voor half negen. Ik neem de conclusie dat ik toch al wel te laat kom, dus ik pak rustig nog een krentenbol, doe mijn make-up en rond tien over half negen pak ik mijn fiets en fiets ik op mijn gemakje naar school. Onderweg kom ik Lucie tegen, die natuurlijk commentaar heeft dat ik op mijn tweede schooldag alweer te laat kom. De meeste mensen zouden zuchtend concluderen dat Lucie een zeikwijf is, maar ik geniet er juist van. Dat de meeste mensen zeuren als vervelend ervaren, kan ik ergens wel begrijpen. Maar aangezien mijn vader en moeder het geen bal lijkt te interesseren wat ik uitspook word ik ook nooit terechtgewezen. En dat is iets wat ik stiekem wel mis. Ik gooi mijn fiets in het fietsenrek en loop naar mijn kluisje. Ik prop mijn jas in het veel te kleine kluisje en gooi het deurtje van het piepkleine hokje weer dicht. Ik ren naar boven en gooi de deur van mijn lokaal open. 25 hoofden draaien richting mijn richting, sommige met een lach, andere heel onverschillig. De leraar is de enige die chagrijnig mijn kant op kijkt. “Hoe krijg je het voor elkaar, Annabel? Het is de tweede dag en jij presteert het om twintig minuten te laat te komen. Deze ene keer zie ik het door de vingers, de volgende keer ga je je maar melden,” zegt meneer Jansen tegen mij.
Ik knik en loop naar achteren. Kate is naast Louise gaan zitten, ik draai mijn hoofd om en zie dat Anouk vrolijk naar me zwaait. Geërgerd loop ik naar Anouk toe en plof naast haar neer.
“Ik zag je ook al wel zonder dat je als een gek aan het zwaaien was,” snauw ik.
“Ik merk het al weer, Annabel Scheepstra is weer een keer chagrijnig,” snauwt ze terug.
Ik draai met mijn ogen en pak mijn boeken uit mijn tas. “Waar is Maya?” vraag ik.
De deur vliegt open, en een lang meisje staat in deur. Ze heeft een karamelkleurige huid en donkerbruin krullend haar tot midden op de rug. Ze heeft sleehakken aan haar voeten, die haar lange bruine benen nog langer maken. Ja, dat is dus Maya. Mijn beste vriendin, de beauty van de vierde klas.

Koffie of thee? Naar Amsterdam of Rotterdam? Thuis blijven of een wandeling in het bos gaan maken? Heel ons leven door maken we keuzes. En dan zijn deze keuzes nog niet het belangrijkste keuzes die we tegen gaan komen, maar uiteindelijk komt er een tijd in je leven dat keuzes je hele leven gaan veranderen. Bij mij komt één keuze die bepalend zal zijn voor de rest voor mijn leven steeds dichterbij. Welke studie ga ik doen? Wordt het rechten of journalistiek? Wat mij kan beangstigen is dat één onschuldig lijkende keuze je hele leven kan veranderen. Want wat nou als je de verkeerde keuze neemt?

Sunglasses, help!

Jaja, de lente komt eraan! De zon komt voorzichtig te voorschijn, de grijze wolken verdwijnen en die nemen die ijskoude temperatuur (nou ja, ijskoud is het nooit helemaal geweest) met zich mee. Kleurrijke bloemetjes komen tevoorschijn en de mensen trekken massaal de straat op. Bye bye winter! Mij hoor je niet klagen, dit artikel schrijven in het zonnetje geeft mij gewoon een ultiem zomergevoel (Zie ik hier een lichtpuntje voor het volgende artikel verschijnen?). Maar nu het zonnetje zich meer laat zien, zullen ook de zonnebrillen uit de kast komen en in de winkels verschijnen. Sommige zullen het geweldig vinden, andere lopen liever er voor weg. Het is ook zo ontzettend moeilijk om de perfecte zonnebril te vinden; want hoe vind je die nou eigenlijk? 

Maandagochtend

Maandagochtend,  bij het woord alleen al haal ik mijn neus op. Vroeg opstaan na een té druk weekend (om erachter te komen dat ik mezelf nog brakker voel dan dat ik mezelf voelde op de vrijdagmiddag), een week vol nieuwe proefwerken en huiswerk dat écht af moet (want anders wordt het een week vol met nablijfuurtjes), en dagen die te kort duren voor alles wat je nog moet doen. Meestal is het maandag 'badhairday-dag' en wil je make-up ook niet lukken in de vroege ochtend. Ja hoor, de week is weer begonnen.  

Als mijn haar wel een keer goed zit, wordt het door het weer veranderd in coupe troep door de altijd heerlijke tegenwind en regen dat met bakken uit de hemel stort. Op dat moment kom ik er meestal ook achter dat die mascara niet zo waterproof is als de verpakking en de reclame hadden beweerd. Zwarte ogen, verpest haar en de foundation zal ondertussen ook wel van mijn gezicht af zijn gespoeld. Nee, een goed begin van de week zullen we het maar niet noemen. Eenmaal op school aangekomen, is de meiden-wc té druk om normaal je kont te kunnen keren. Iedereen is druk bezig met de borstel, make-updoekjes en de mascara wordt meerdere malen over de wimpers heen gezoefd. De blikken staan niet erg vrolijk na deze barre fietstochten. 
Meiden die wel droog zijn aangekomen, krijgen dodelijk blikken. "Ja hoor, die ouders brengen wel. Laat mij maar gewoon fietsen." Hoor je het jezelf denken? 
Toch krijgt dit laatste ritueel het wel voor elkaar om een lach op mijn gezicht te toveren: ik ben niet de enige die de maandagen zo ervaart. Alle meiden hebben hetzelfde probleem, we hebben allemaal te kampen met uitgelopen mascara, weggespoelde foundation en ontploft haar. En ook al is dit leedvermaak niet helemaal eerlijk (en kan ik zeker chagrijnig worden als ik die andere droge meiden zie), toch maakt het mijn maandag wat fijner. Want wat maakt het nog uit? Niemand ziet er vandaag op haar/zijn best uit. Het is én blijft de maandag. 

Maar de maandagen zijn ook het begin van een week vol slappe lachen, leuke herinneringen voor later en andere fantastische dingen. En als de maandag er niet zou zijn geweest, zou de dinsdag wel verschrikkelijk zijn. Dus met dit probleem zitten we de komende tijd nog wel even opgescheept. 
En nog een troost: de andere dagen kunnen niet erger dan de maandagen. Het ergste zit er op, nu nog de andere vier dagen te gaan. En dat is een eitje vergeleken met deze fantastische eerste dag van de week ;) 

Mijn lichtmomentjes van deze week

Lichtpuntjes zijn dingen die je blij maken, die je laten stralen en die je aan het lachen maken. Die lichtpuntjes zijn belangrijk in het leven. Het zijn kleine dingen die ieder mens een klein beetje laten glimlachen, of juist een schaterlach bezorgen. En laten die kleine dingetjes nou het mooiste zijn wat er in je leven voorkomt. Welkom bij de vaste rubriek: mijn lichtpuntjes van deze week.

Lifestyle; Blushing.... Tips&Tricks

Een ongemakkelijke situatie, de beurt in de klas krijgen als je het antwoord niet weet of in een grote groep de volle aandacht krijgen of  als er iets genânts is gebeurd, al deze situaties zijn vorm mij een aanleiding om een knal rood hoofd van. Awkward...! Maar waarom blozen we en wat kunnen we er tegen doen?